دلتنگهی های ادمی را به ترانه ای می خواند 

رویاها یش را اسمان پر ستاره نادیده میگیرد

و هر دانه  بر فی و اشکی نریخته می ماند
  
سکوت سر شار ازسخنان ناگفته است

ازحرکات ناکرده در این سکوت


حقیقت ما نهفته است حقیقت تو و من