دلتنگی های ادمی را با ترانه ای میخواند رویاهایش را اسمان پر ستاره نادیده میگیرد و هر دانه برفی و اشکی نریخته میماند سکوت سر شار از سخنان ناگفته است از حرکات ناکرده اعتراف به عشقهای نهان و شگفتی های بر زبان نیامده در این سکوت حقیقت ما نهفته است حقیقت تو و من!